The Hoogvliet Zinkopeters: The Long and Winding Road

Wat? Kent u The Hoogvliet Zinkopeters niet? Die invloedrijke band uit de late jaren tachtig van de vorige eeuw, die navolgers heeft gehad met namen als Prins, de Keien, en niet te vergeten JijOok? Het begon allemaal halverwege de jaren zeventig op de middelbare school de "Albert Einstein", in Hoogvliet, onder de rook van Rotterdam. Peter Devilee (gitaar) en Frans Dijkgraaf (gitaar, bas) vormden daar het bandje Albatros, dat regelmatig repeteerde in de Mariakerk (connecties van pa Dijkgraaf met het kerkbestuur). Koud dat het daar was in die kerk op zaterdagochtend! Met Ruud Hoenderop op drums, en Jos Bergwerff achter de PA. Dit groepje maakte furore in het clubcircuit van Hoogvliet (welgeteld twee cafe's), en natuurlijk op feestavonden op de Albert Einstein. Nadat beide heren initiatiefnemers hun eindexamen hadden gehaald (in resp. 1977 en 1978), brandde de Einstein prompt af. Daarna bleef het een tijdje stil rond hen, maar inmiddels broeide er al een nieuw elan. Een andere klasgenoot, Ruud Wijmans, had inmiddels ook gitaar leren spelen, en Jos Bergwerff had interesse voor de bas opgevat. Hij was al een begenadigd trombonist en dus muzikaal geschoold, hij kon zelfs noten lezen! Er volgden heel wat jam sessies op de zolder van huize Dijkgraaf, waar de goedkope whisky ook rijkelijk voorradig was. Later voegde de jongere broer van Jos zich bij het stel: Thomas (Tom) Bergwerff, saxofonist, keyboardist, die er later ook leuk bij bleek te kunnen drummen en zingen. En zo gingen we de jaren tachtig in, en raakte iedereen elkaar een beetje kwijt. Studies in Nijmegen, Leiden, Rotterdam, men waaierde we uit over Nederland. Dijkgraaf werd gekaapt door het leger, waar hij tot op de dag van vandaag nog dienst doet, zelfs Afghanistan hoorde daar bij.

Op initiatief van Jos Bergwerff werd er van 1985 tot 1989 een aantal keer in groepsverband gespeeld in een keet op de Zalmplaat (later ook in rook opgegaan, letterlijk!), en een bijgebouwtje van de Pastorie van de Heilige St. Liduina Basiliek in Schiedam. Dijkgraaf was er niet bij (mocht niet van de generaal der nederlandse strijdkrachten), maar de rest wel. Soms deed ook 't vriendinnetje van de bassist even mee op saxofoon. The Hoogvliet Zinkopeters waren een feit! Alhoewel er in den beginne nog veel misverstand bestond over deze naam, want in eerste instantie noemden zij zichzelf De Reserve Band, maar ja dat is natuurlijk nog lulliger dan zinkopeters, dus dat is later met terugwerkende kracht veranderd (mooi staaltje historische revisie). Wat de verwarring nog groter maakte is dat de drummer op zijn bass-drum de tekst Tommy & The Rotten Drum Kid had staan. Afijn, van de latere sessies zijn opnamen bewaard gebleven, die nu voor veel geld van de hand gaan op de zwarte markt. Dit is namelijk het geluid van de groep dat zo enorm invloedrijk bleek te zijn onder de kenners. Hier een overzicht van deze opnames, waarvan er enkele in mp3-formaat beschikbaar zijn.

Desondanks bleef succes bij het grote publiek uit en de groep viel uit elkaar. Maar de bandleden bleven elkaar regelmatig ontmoeten op verjaarspartijen en bruiloften en haalden zo herinneringen op uit vervlogen tijden. In 2004 waren de kinderen al weer een paar jaar uit de luiers en begon het weer te kriebelen, en werd besloten es te kijken of dat ouwe jam-gevoel er nog was. Op 20 oktober 2004 werd een oefenruimte gehuurd in Schiedam, en waren ze er weer allemaal bij: Ruud Wijmans, Thomas en Jos Bergwerff, en Peter Devilee. Grijzer maar wijzer!

Voor enkele meer artistieke informatie rond de Zinkopeters, zie de website van de drummer van de band, Thomas Bergwerff.